We zijn ruim 3 maanden onderweg, om precies te zijn 100 dagen!

Tenminste dat zegt Polarsteps, zelf tellen we de dagen niet. Wel is het dan tijd om een balans op te maken. En dan niet alleen de cijfertjes.

Zolang de havengelden tóch nog iets meer zijn dan de terrasjes/uit eten, dan vinden wij het goed gaan. We hebben een overzicht met de mijlen, motoruren en allerlei diverse kosten. Maar dát is nog niet bijgewerkt tot vandaag.

Dan maar de balans opmaken van onze hoogtepunten, in willekeurige volgorde:

• Als eerst natuurlijk ons trouw-/uitzwaaifeest. Nog steeds geeft dit ons zo'n warm gevoel, brengt het nog emoties teweeg en is wel de aftrap geweest voor hetgeen wat we doen.
• Lorient “Port La Base”: hier lagen we tussen al die grote trimarans, Imoca's en andere wedstrijdboten. De meesten maakten zich klaar voor de Fastnetrace. Een ontmoeting en een praatje gemaakt met Pip Hare, deelneemster in de Vendée Globe en zich nu aan het voorbereiden op de European Ocean Race.
• De vuurtoren “Cordouan” in de monding van de Garonne. Een heel bijzondere vuurtoren, oud, en met een boot en een amfibie voertuig naar de kant. Onverwacht konden we er een bezoek aan kunnen brengen.
• La Rochelle: de lichtshow in de kathedraal. Ongekende ervaring en dat met Ad z’n verjaardag.
• Arcachon en de Dunes de Pilat: wat een bijzondere plaats waar deze enorme berg zand ligt. Zo’n 100 meter hoog, 600 meter breed en 3 km lang.
• Hondarribia: de aankomst in Spanje, een nieuw land, dat maakt het zo bijzonder. Net als A Coruña, een haven voor vertrekkers en voor degene die terug komen (alhoewel wij daar weinig van hebben meegekregen).
• Onze road-trip naar Tholen: drie dagen heen, een week in Tholen en drie dagen terug met de auto. Zo fijn om iedereen te zien. Met de verjaardag van Laura is de familie sowieso bijelkaar, maar ook het verblijf bij vrienden, borrelen en uit eten met elkaar zijn mooie herinneringen. Maar ook de bezoeken aan de woningen van de kinderen, elk in een ander stadium van (ver)bouw.
• De Processie in A Pobra do Caramiñal: omdat wij zoiets nog nooit hebben meegemaakt en dat er zoveel mensen aan de processie deelneme n.

              

Zijn er dan ook dieptepunten? Daar moeten we beide wat langer over nadenken en daarin verschillen we dan ook.

• Voor Ad was voornamelijk de 3 dagen (en nachten) naar A Coruña vervelend. Zowel overdag, maar ook in de havens, had hij het helemaal gehad met de deining, windgolven, geen wind/tegenwind en daardoor erg oncomfortabel. Is dít het nu? Gaat het zo worden? Bijna had hij de boot willen verkopen. Gelukkig gaat het over, zodra je A Coruña voorbij bent.
• 
• Voor Scarlett komt de pijn van de beknelde zenuw steeds weer terug. Vooral opstaan en de ochtend geeft dit wat problemen, máár het is nog allemaal vol te houden. Soms is de accu helemaal leeg en de balans is af en toe moeilijk te vinden. Maar ook dat gaat steeds beter.

Dan zijn er nog memorabele momenten, die willen we toch ook nog benoemen.

• De zeer onverwachte ontmoetingen van vrienden in Cadzand en La Rochelle, familie in Zumaia en Waterfront kennissen in Getxco.

• Ziekenhuisopname van Ad in Getxco voor 5 dagen.
• Het samenzijn met andere zeilers en vertrekkers. Vooral de No Doubt is heel fijn; we kennen ze al vanaf de vakantie in 2021. Alle zeilers varen hun eigen route, waarbij de orka's ook een rol spelen. Wij houden vast aan ons rustige tempo, zo zien we veel.

Zijn er nog andere dingen die ons tegenvallen? Nou, eigenlijk zeilen we veel te weinig. Vooral de Noord-Spaanse kust was veel motoren/motorzeilen. Vaak wind tegen of juist te weinig wind. Voorlopig zal het wel zo blijven, ook. langs de Portugese kust. Dan varen we echt op maximaal 20meter diepte (vanwege de orka's) en met de visboeitjes overal zorgt er dan voor dat zeilen, vooral kruisen, er niet makkelijker op wordt. Maar we gaan het zien, de komende 100 dagen zorgen vast wel weer voor nieuwe avonturen.

                    

Op PolarSteps (SY ZaZoe) vind je een uitgebreid, soms dagelijks, verslag van al ons belevenissen en de route die we hebben gevaren.